“Qarabağ”ın “Ayaks”a məğlubiyyətinə (2:4) səbəb olan detalları azarkeşcəsinə qabartmaq niyə təəssübkeşlərin acığına gəldi ki?

Dünən ölkə gündəmi: “Qarabağ” – “Ayaks” 2:4, Qurban Qurbanovun əvəzetmələrindən sonra buraxılan qollar, Nəriman Axundzadənin fürsətləri boşa verməsi və s. idi.

Dünyada ən gözlənilən şeylərdən biri azarkeşin məğlubiyyətdə günahkar axtarmasıdır. Hər dəfə belə hal olanda “təəssübkeşlər” oyanır, vəcdə gəlir, naftalin qoxulu dramalar ətrafda uçuşur…

Azarkeşdən nə istəyirsiz ki?!

Şırhaşır yağışda, heç də ucuz olmayan bileti alıb stadiona gələn azarkeş üstün olduğu oyundan məğlub ayrılan komandanı qınamasın?!

Sizin ağlınız çaşıb?

Ən uzağı, “…belə canıyanansızsa, ölkə çempionatının oyunlarına gəlin də!” deyib, qınaya bilərdik, onu da hər kiçik fürsətdə belə azarkeşin başına qaxınc etmişik də, indi nə istəyirsiniz ki?

“Ayaks”dır eee bu…!

Baho! Nə edək, udmayaq?!

12 ildir avrokuboklarda oynayan,cari mövsüm 7 xal (!) toplayan “Qarabağ”dır bu! Sıfır xallı rəqibdən 4 qol yeməsinə qıçından bəraət uydursun azarkeş?

“Qarabağ”ın özü özünü heç bu qədər müdafiə etməzdi ki, siz bunu edirsiniz…

Nərimanı göylərə qaldıran və dəfələrlə ona dəstək verənlər sırasında biz də olmuşuq. Amma bir zəhmət, Nəriman da meydana çıxanda hücumçunun etməli olduğu təməl davranışları göstərsin.

Hələ bəziləri lap dramanın şitini-şorunu çıxarıb. Ah.. gəncdir, eləməyin belə, psixologiyası pozulur…

Dünya futbolunda 21 yaşlı gənc olmur, olsa da, Nəriman kimi ləng olmur. “Ayaks”ın meydana buraxdığı 17 yaşlıdır gənc. Nəriman və digər yerli oyunçular ondan refleksin nə olduğunu öyrənsin, sonrasına baxarıq…

İdmançının psixoloji həssaslığı 1-2-3 oyun olar. Bərpa olunmursa, ya klub onu bu vəziyyətdən çıxara bilmir, ya da “qabında yoxdur”.

ÇL psixoloji həssaslıqdan çıxmaq üçün reabilitasiya meydanı deyil, ən hazırlıqlıların meydanda çıxdığı və nəticə üçün bacarıqlarını ortaya qoyduğu yerdir. Nərimanın builki ÇL oyunlarında ortaya nəsə qoyduğunu görmürük, üstəlik, rabitəsiz hərəkətlər, laqeyd “rolu” ilə əsəbləri gərir.

Bəllidir, bu işdə məqsədli və “hype” toplamaq üçün tənqid/tərif qondaranlar da var. Onları öz dünyalarında rahat buraxıb, ciddi söhbətə qayıdaq; yoldaşlar, “Qarabağ”ın, Qurbanovun, Nərimanın müdafiə edilməyinə nə ehtiyac var?! Məgər onlara qarayaxma, hücummu var?

Azarkeş – hirsini çıxardır.
Tənqid edən müəlliflər – olmalı olanı edir.

Kimsə sarsaq tərzdə danışırsa, özünü azarkeş kimi təqdim edib, “ağıl verirsə”, bu sarsaqların üzərindən niyə AZARKEŞLƏRİN üzərinə gedilir ki?

Ümumiyyətlə, siz niyə vurnuxursunuz? Nədir məğlubiyyətə görə tənqidlərin olmasına görə narahat olmağınızın səbəbi?!

“Neftçi” ilk dəfə Avropa Liqasının qrup mərhələsinə yüksələndə, “Qəbələ” iki dəfə bu nəticəni təkrarlayanda uğursuz nəticələrə uğrayarkən nə azarkeş, nə media sərt tənqid etməmişdi. Məntiq vardı: çünki bu yolda kövrək addımlarımız idi…

“Qarabağ” isə, təkrar qeyd edirəm, 12 ildir bu yolu gedir! Bu, postsovet ölkələri içində ən yaxşı nəticədir! Bilirsinizmi bu həm də nə boyda bir təcrübə deməkdir?

İndi bu boyda təcrübənin hesabda və oyunda üstün olduğu qarşılaşmada uduzması və bunun sırf əvəzetmələrdən sonra baş verməsi qıcıq yaratmasın?!

Qurbanovun, “…oyundan razı qaldım” ifadəsinin hər məğlubiyyətdən sonra işlənməsi ilk dəfə bu oyundan sonra emosiya partlayışına səbəb oldu. İnsanlar belə vəziyyətdə bu sözləri eşitmək istəmədi, reaksiya verdi. Və tam haqlıdılar.

Hər şeyin bir tərzi, əndazəsi var.

“Qarabağ”ın (və digər bir neçə klub da) oyunçuları mediaya qapadılıblar, şablon açıqlamalara da göz yumuruq; təki ən yaxşımız olan bu komanda elə də davam etsin, quru xəbər də yazsaq, bəsimizdir – deyirik, lakin bu qədər də yox.

2:1 üstün olduğun oyunda 15 dəqiqə ərzində 2:4 məğlub duruma düşmək, sonra, “oyundan razı qaldım” sözlərini eşitmək xoş deyil, güzəşti də yoxdur/olmamalıdır. Bunu uğurlarına görə büdrəmələrinə həlim yanaşdığımız “Qarabağ”ın (lazım olarsa) müdafiəsinə belə dəfələrlə qalxdığımızı xatırladaraq qeyd edirəm: bu dəfə müdafiəlik yer yox idi. Daha uğursuzluq olarkən, “Qarabağ” belə bir çempionatda oynayır ee, neyləsin ee” kimi arxaik bəraətlərə də yer yoxdur.

Elçin Cəlilov